Τον
Ιανουάριο του 532 ξέσπασαν σοβαρές ταραχές μετά την καταδίκη κάποιων Πράσινων
και Βένετων σε θάνατο για επεισόδια στον Ιππόδρομο. Εκφράζοντας την αντιπάθειά
τους στο πρόσωπο του απόμακρου αυτοκράτορά τους, που στα μάτια τους ήταν ο
εισηγητής της σκληρής φορολογικής πολιτικής που πραγματοποιούσε ο Ιωάννης
Καππαδόκης, ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους της Πόλης, προκαλώντας καταστροφές
και χρίζοντας αυτοκράτορα τον Υπάτιο. Η κατάσταση ξέφευγε από το έλεγχο του
Ιουστινιανού, ο οποίος την παραμονή της εγκατάλειψης του θρόνου προς διαφυγή,
μεταπείθεται από τη Θεοδώρα και παραμένει
για μάχη μέχρις εσχάτων. Έτσι, υπό τις εντολές του Βελισάριου, του Μούνδου και
του διοικητή της φρουράς στρατηγού Ναρσή, ο βυζαντινός στρατός σφαγιάζει στον
Ιππόδρομο 30.000 περίπου στασιαστές και μη, δίνοντας τέλος στην περίφημη
"Στάση του Νίκα", η οποία έλαβε το όνομά της από το σύνθημα των
επαναστατών.
Σέβη Λ.
